Wielemaatjes

Wielemaatjes

In mei 2022 lieten Jeffrey Bolhuis (architect en docent Gerrit Rietveld academie) en Socrates Schouten (onderzoeker Waag Futurelab) zes objecten, metalen trapjes met wieltjes achter op het Zeeburgereiland in Amsterdam. Ze noemden ze: Wielemaatjes. Ze stonden zomaar ergens, niemand wist wat het waren en iedereen mocht ze gebruiken.

Onderzoeker An Kramer (Sluislab/Inholland) en Marijn van der Eyden (kunstenaar/bewoner Zeeburgereiland) onderzochten een half jaar later wat er met de Wielemaatjes gebeurd was: als er iets op de stoep of een pleintje staat waarvan niet duidelijk is van wie het is, wat gebeurt er dan mee? Hoe gaan mensen ermee om? Er ontstonden spannende ontmoetingen, verrassende ontdekkingen en leerzame momenten.

Om het project Wielemaatjes van begin tot eind te documenteren maakte ik een boekje. In gesprek met An en Marijn kwam naar voren dat uit het boekje vooral het verstrijken van tijd en de avonturen die de Wielemaatjes in die tijd meemaakten zichtbaar moest worden. Dat er soms heel veel en op andere momenten juist helemaal niets gebeurde was niet erg - ineens een vrijwel lege pagina omdat er niets te melden valt was juist wel grappig. We kozen voor een logboek waarin elke spread één maand weergeeft. Het liggend A5 formaat geeft veel horizontale en weinig verticale ruimte, wat zich perfect leent voor de lineaire weergave van de progressie van tijd.

Voor de cover illustreerde ik een Wielemaatje in isometrische projectie. Verder heb ik de cover bewust leeg gelaten, om bij een willekeurige voorbijganger hetzelfde gevoel los te maken als wanneer zij op het Zeeburgereiland een Wielemaatje tegenkomen: wat is dit, van wie is dit en hoe kan ik mij ertoe verhouden? Een monospace font voor de platte teksten onderstreept het industriële karakter van de blank metalen Wielemaatjes zelf, waar ook het trappatroon in de gele vlakken naar verwijst.

Het project Wielemaatjes is tot stand gekomen in samenwerking met het Centre of Expertise for Creative Innovation (CoECI).